Sztuka dyplomatycznych gestów: Kazachstan, Uzbekistan i opowieści bez słów — nowe eksponaty w Muzeum Dyplomacji i Uchodźstwa Polskiego
Muzeum Dyplomacji i Uchodźstwa Polskiego UKW posiada bogate zbiory i pamiątki z całego świata. Teraz do kolekcji „Upominki w świecie dyplomacji” dołączyły kolejne niezwykłe obiekty, przekazane przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych RP.
Dziś kolekcja liczy już ponad dwieście pamiątek z blisko 80 krajów świata. To nie tylko dzieła sztuki i rzemiosła — to nośniki ukrytych znaczeń. Oficjalne upominki przekazywane podczas wizyt państwowych stanowią element języka dyplomacji, subtelnie komentując przeszłość i przyszłość relacji międzynarodowych. Są materialnym śladem tego, co nie zawsze wyrażone wprost, a jednak głęboko znaczące.
Jakie przesłanie niosą nasze nowe eksponaty?
Miniatura bucharska, podarowana polskiemu Ministrowi Spraw Zagranicznych przez jego uzbeckiego odpowiednika, to subtelna opowieść o Jedwabnym Szlaku.
Praca zachwyca ornamentalnością i misternie prowadzoną linią — tu świat realny miesza się z dekoracją, a fikcja z drobiazgową faktografią. Można ją odczytać jako wyraz gotowości do partnerstwa, obietnicę wspólnej drogi, także na polu przyszłej współpracy handlowej.
Symboliczna replika Taikazanu — rytualnego naczynia z mauzoleum Khoja Ahmeda Yasawiego w Kazachstanie — przywołuje na myśl zarówno suficką duchowość Azji Środkowej, jak i historię pielgrzymkową do jednego z najważniejszych sanktuariów świata islamu. Zamknięta w ramie forma tworzy ekspozycyjną niszę — intymną przestrzeń kontemplacji.
Oryginalny Taikazan, ważący około dwóch ton i mierzący ponad dwa metry średnicy, znajduje się w centralnej sali mauzoleum. W czasach sowieckich misa została wywieziona do Leningradu (dzisiejszego Petersburga), skąd powróciła do Kazachstanu w 1989 roku, odzyskując swoje historyczne miejsce i znaczenie.
Ten eksponat Minister Spraw Zagranicznych RP, Radosław Sikorski, otrzymał od Wicepremiera i Ministra Spraw Zagranicznych Kazachstanu, Murata Nurtileu, podczas oficjalnej wizyty w maju 2025 roku. To sugestia duchowej i historycznej wspólnoty — przekazując ją Polsce, Kazachstan dzieli się swoim dziedzictwem, okazując szacunek i chęć nawiązania głębszych więzi.
Więcej informacji o nowych nabytkach znajduje się na stronie Muzeum.
